In Malaucène staan Ruth, Edwin en Werner op mij te wachten. We zetten de fietsen weg en gaan op het terras zitten om te eten. We bestellen drinken en geven aan dat we wat willen eten. We krijgen 4 cola en de boodschap dat van de 16 dingen die op de kaart staan er nog 1 eens. We denken eerst dit is een grapje totdat er een overvolle schaal met broodjes naar een tafel achter ons gaat.

 We verzamelen allemaal op een pleintje in Sault voor de start van Groot Verzet tegen Kanker. Iedereen in het tenue van de organisatie behalve wij het team Mont Ventiel. Wij rijden in onze Parentini tenue met al onze sponsoren erop. Wij hebben dit samen besloten bedrijven sponsoren ons niet voor niets…….

Ik val onrustig in slaap en draai en keer in mijn bed en moet weer naar de wc en val weer in slaap. In een lichte slaap word ik wakker van de wekker om 3.30 uur. Berichten op mijn telefoon lezen en langzaam wakker worden. Uit bed gekomen, mijn Parentini teamtenue Mont Ventiel aangetrokken.

Het komt iedere keer weer terug in mijn leven. Ik denk net als in jouw leven. Het is begonnen toen ik nog een klein meisje was. Met iets bezig zijn en dan vallen, huilen, kusje erop en weer opstaan. Als je ouder wordt krijgt vallen en opstaan soms een andere betekenis. Hoe val je en sta je op bij de scheiding van je ouders? Hoe val je en sta op als je dierbare mensen verliest in je leven?

Hoe val je en sta je op als je een angstaanval krijgt? Hoe val je en sta je op na borstkanker? Mijn ervaring en antwoord is met geloof in en houden van in jezelf. En niet te vergeten de lieve en dierbare mensen om mij heen. Familie en vrienden. Dit zijn mijn grote valpartijen in mijn leven tot nu toe. Deze valpartijen laten mij terugvallen op wie ik ben en te luisteren naar mijn gevoel, lijf en hoofd.